Κατασκευή Μπαγλαμά-Baglama construction 15.

Καλησπέρα σας,

    Συνεχίζουμε την παρουσίαση της κατασκευής του μπαγλαμά και σήμερα θα ασχοληθούμε με τα παρακάτω θέματα:

• Ολοκλήρωση κόλλησης φιλέτων.
• Ξύσιμο με ξύστρα και επιπέδωση φιλέτων.
• Κατασκευή παταδούρας για περιμετρικό δετικό φιλέτο-binding.
• Κόλληση binding.

ΕΝΟΤΗΤΑ Γ (ΑΡΜΟΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ-ΚΑΠΑΚΙ ΜΠΑΓΛΑΜΑ)
ΒΗΜΑΤΑ 23-24-25 (ΚΟΛΛΗΣΗ ΦΙΛΕΤΟΥ-ΧΑΡΑΞΗ ΠΑΤΑΔΟΥΡΑΣ ΓΙΑ BINDING-ΚΟΛΛΗΣΗ BINDING)

   Στην φωτογραφία No 84, φαίνεται η κόλληση των εξωτερικών φιλέτων, τα οποία επεξεργάζονται και κολλιούνται όπως και τα εσωτερικά φιλέτα,η συγκράτηση των φιλέτων για τον χρόνο που χρειάζεται για να στεγνώσει η κόλλα ,γίνεται και εδώ με αυτοκόλλητη ταινία.

Φωτογραφία No 84  Κόλληση εξωτερικού φιλέτου.

   Στην φωτογραφία No 85, με την χρήση μικρής ξύστρας,μετά το πλήρες στέγνωμα της κόλλας και την αφαίρεση των ταινιών,επιπεδώνω τα φιλέτα και τα καθαρίζω από τις κόλλες.

Φωτογραφία No 85 Καθαρισμός και επιπέδωση με ξύστρα.

   Στην φωτογραφία No 86, φαίνεται η παταδούρα που χρειάζεται για να κολλήσουμε το δετικό φιλέτο-binding. Η αυλακιά αυτή μπορεί να ανοιχτεί με σκαρπέλο ή με μίνι ρούτερ καλλιτεχνίας,το βάθος της αυλακιάς είναι περί τα 2mm, όσο το πάχος του δετικού φιλέτου. Το πλάτος ανάλογα το φιλέτο που έχουμε.

Φωτογραφία No 86 Η παταδούρα για το δετικό-binding.

   Στην φωτογραφία No 87, έχω περάσει μια στρώση κόλλας (επαφής-βενζινόκολλας) και αφήνω τον απαραίτητο χρόνο εξαέρωσης ,πριν την κόλληση του φιλέτου,μια στρώση κόλλας περνιέται και το binding.

Φωτογραφία No 87 Διάστρωση κόλλας επαφής.

   Στην φωτογραφία No 88, έχω κόψει τεμάχια αυτοκόλλητης ταινίας για να είμαι έτοιμος να στερεώσω το φιλέτο,το καρεδάκι το χρησιμοποιώ για να πιέζω το φιλέτο καθώς το φέρνω σε επαφή με την παταδούρα.

Φωτογραφία No 88 Ταινίες και binding.

Στην φωτογραφία No 89, φαίνεται η στερέωση του binding με τις ταινίες.

Φωτογραφία No 89 Κόλληση binding.

Στην φωτογραφία No 90, αφήνω τον μπαγλαμά για να στεγνώσει πλήρως η κόλλα.

Φωτογραφία No 90 Στέγνωμα κολλήσεων.

    Θα ακολουθήσουν τέσσερις πλήρεις αναρτήσεις, μία με την ολοκληρωμένη κατασκευή της ταστιέρας,μία με τις εργασίες καμπύλωσης του μπράτσου,μία με τις εργασίες φινιρίσματος και η τελευταία με το set-up του οργάνου. Τα λέμε σύντομα!

Βιβλία Οργανοποιίας 1.

Καλησπέρα σας,

   Επειδή λαμβάνω αρκετά μηνύματα φίλων ,που με ρωτούν σχετικά με την υπάρχουσα Ελληνική βιβλιογραφία οργανοποιίας ,σκέφτηκα από την σημερινή ανάρτηση να ξεκινήσω ένα καινούργιο θέμα, που θα αναφέρεται σε όποιο βιβλίο κυκλοφορεί, σχετικό με την οργανοποιία, με ιδιαίτερη έμφαση σε βιβλία που έχουν συγγράψει Έλληνες μάστορες της τέχνης. Φυσικά υπάρχει και μια κατακλυσμιαία ποικιλία εγχειριδίων και βιβλίων οργανοποιίας εις το εξωτερικό, υψηλής ποιοτικής στάθμης, αλλά όταν κάτι αξίζει και προέρχεται από Έλληνες οργανοποιούς θα παρουσιάζεται εδώ, σαν ένα μικρό δείγμα για το ταλέντο, την δεξιότητα, το μεράκι αλλά και το υψηλό επίπεδο κατασκευών που έχει φτάσει η Ελληνική οργανοποιία.

   Θα γίνει προσπάθεια, η παρουσίαση να γίνεται σε βιβλία που έχω μελετήσει και γνωρίζω το περιεχόμενο τους, για να υπάρχει μια πιο αντικειμενική εικόνα ως προς την ύλη τους. Σήμερα λοιπόν θα αναφερθώ στο βιβλίο του κυρίου Νίκου Φρονιμόπουλου με τίτλο « Ο ΤΑΜΠΟΥΡΑΣ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ Η ΟΡΓΑΝΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΓΑΪΛΑ».

   Ο κύριος Νίκος Φρονιμόπουλος δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, είναι ένας μάστορας υψηλής στάθμης και μάλιστα ο ίδιος, είναι εκείνος που ασχολήθηκε, με την συντήρηση και αποκατάσταση του περίφημου Ταμπουρά του Στρατηγού Μακρυγιάννη, ο οποίος μέχρι το Μάιο του 1994 βρισκόταν σε πολύ κακή κατάσταση, όπου και έφτασε στο εργαστήριο του ,για να δεχθεί όλες τις απαραίτητες εργασίες από τα χέρια του μάστορα και τελικά να αποκατασταθεί και να παρουσιαστεί στο κοινό για πρώτη φορά, το Νοέμβριο του 1994, σε εκδήλωση που έλαβε χώρα στην αίθουσα συνεδριάσεων της Παλιάς Βουλής.

   Ο ήχος αυτού του θρυλικού Ταμπουρά ακούστηκε ξανά ύστερα από τόσα χρόνια, την ημέρα της εκδήλωσης από τον Σωκράτη Σινόπουλο, ο οποίος και έπαιξε τραγούδια στον Ταμπουρά του Μακρυγιάννη.

   Ας πούμε τώρα κάποια πράγματα για αυτό καθεαυτό το βιβλίο: Πρόκειται για ένα βιβλίο εξαιρετικής ποιότητας εκτύπωσης αλλά και περιεχομένου, αποτελείται από 130 σελίδες ,μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται κεφάλαια με την ιστορία του Ταμπουρά, για την εξέλιξη του στην Ελλάδα, ένα πραγματικά βιωματικό ταξίδι στο χρόνο και στο εργαστήριο του Γαΐλα, πλήρη ιστορικά στοιχεία για την εγκατάσταση του Μακρυγιάννη στην Αθήνα και για τον Ταμπουρά του, πληροφορίες για τους πολύχορδους Ταμπουράδες.

   Επίσης γίνεται μια εκτεταμένη παρουσίαση της κατασκευής του Ταμπουρά στο εργαστήριο του Λεωνίδα  Γαΐλα, ένα πραγματικό ταξίδι στο παρελθόν που διαβάζοντας το κανείς, νομίζει πως βρίσκεται μέσα στο εργαστήριο του παλιού εκείνου μάστορα, η παρουσίαση της κατασκευής στο εργαστήριο του Λεωνίδα Γαΐλα ,περιγράφεται στις σελίδες 51-72 με πολλά σχέδια και πληροφορίες.

   Στην συνέχεια ο μάστορας Νίκος Φρονιμόπουλος ,παρουσιάζει την κατασκευή του Ταμπουρά στο δικό του εργαστήριο,  σαν μια πρόταση σύγχρονης κατασκευής με πληθώρα φωτογραφιών, σχεδίων και σκίτσων μέχρι και την ολοκλήρωση του οργάνου με κεφάλαια για το φινίρισμα, τις κόλλες, τα βερνίκια, τα χρώματα, το αρμάτωμα του οργάνου, τους μπερντέδες, τα κλειδιά, τις χορδές, τον καβαλάρη και οτιδήποτε άλλο είναι απαραίτητο .Επίσης περιλαμβάνεται και ένα κεφάλαιο για την ακουστική του οργάνου, τους συντονισμούς του και τον ήχο του Ταμπουρά(σελίδες 73-121).

   Το βιβλίο συμπληρώνεται με πλούσια βιβλιογραφία, γλωσσάρι τεχνικών όρων καθώς και με ένα εσώκλειστο σχέδιο του Ταμπουρά, σε κλίμακα 1:1 ,για μια πιο πλήρη κατανόηση της δομής του οργάνου στο τέλος του βιβλίου.Παρακάτω, φαίνεται μια φωτογραφία, από το εξώφυλλο του βιβλίου του κυρίου Νίκου Φρονιμόπουλου.

Τα λέμε σύντομα!

Βερνίκια-Βαφές, Varnishes-Dyes 2.

Καλησπέρα σας,

   Καλή Σαρακοστή και καλό μήνα,συνεχίζουμε με διάφορα χρήσιμα στοιχεία, στο κεφάλαιο του φινιρίσματος των μουσικών οργάνων:

Φυσικές ρητίνες για παρασκευή βερνικιών

·         Σανδαράκη: Ρητίνη η οποία προέρχεται από κυπαρίσσια ως επί το πλείστον από το Μαρόκο, διαλύεται σε αλκοόλη αλλά και σε τερεβινθέλαιο και έχει ανοικτό κίτρινο χρώμα. Το σημείο τήξης της είναι 150 βαθμοί κελσίου. Τα βερνίκια σανδαράκης είναι εύθραυστα. Υπάρχει και σανδαράκη Αυστραλίας αλλά είναι σπάνια.

·         Κοπάλ: Ρητίνη από τροπικά φυλλοβόλα δέντρα της Αφρικής, υπάρχουν διάφορα είδη κοπάλ με διαφορετικές ονομασίες όπως: Manila copal, Congo copal,Kauri copal,Tanzanian copal κ.λπ. Όλες αυτές οι ρητίνες  έχει επικρατήσει να λέγονται απλώς Copals. Έχουν σημείο τήξης από 110-270 βαθμούς κελσίου, με χρωματικούς τόνους από ανοικτό κίτρινο έως σκούρο καφέ. Η ρητίνη διαλύεται εύκολα σε αλκοόλη , ειδικά  ο τύπος Manila copal ,είναι ο πιο δημοφιλής για μουσικά όργανα, ωστόσο επειδή προκύπτει ένα ιδιαίτερα μαλακό βερνίκι ανακατεύεται και με άλλες ρητίνες. Διαλύεται επίσης και σε διάφορα ευεξάτμιστα έλαια γιαυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άριστης ποιότητας βερνίκια λαδιού.

·         Μαστίχα:  Η γνωστή σε όλους μας μαστίχα από την Χίο, για υψηλής ποιότητας βερνίκια, κυρίως για όργανα της οικογένειας του βιολιού. Είναι διαλυτή σε  οινόπνευμα, ευεξάτμιστα λάδια και σε τερεβινθίνη. Επειδή η ρητίνη από μόνη της είναι της κατηγορίας soft resins ανακατεύεται και με άλλες ρητίνες (γομμαλάκα, σανδαράκη, κοπάλ).

·         Γομμαλάκα: Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, είναι η πιο δημοφιλής ρητίνη στην κατασκευή φυσικών βερνικιών. Είναι γνωστή και με την ονομασία κόμμι σελλάκ ή λάκκειον  κόμμι . Διαλύεται σε καθαρό οινόπνευμα. Η ρητίνη αυτή προέρχεται από δέντρα της Ινδίας ,στα οποία γίνονται τσιμπήματα από τα οποία εκκρίνεται αυτή η κίτρινη ουσία της λάκας. Υπάρχει βασικά η κίτρινη γομμαλάκα που την βρίσκουμε σε λεπτές φολίδες ή σε φύλλα, υπάρχει και η άσπρη ή οποία έχει υποστεί διάφορες επεξεργασίες, συνήθως αποχρωματίζεται με υποχλωριώδες ασβέστιο. Μια καλή αναλογία για βερνίκι γομμαλάκας είναι 300 έως 400 gr γομμαλάκας σε 1 λίτρο οινόπνευμα ,(υπάρχουν και άλλες αναλογίες ανάλογα με τον βαθμό συμπύκνωσης που θέλουμε να πετύχουμε στο διάλυμα). Ο χρωματικός τόνος της  μπορεί να είναι από κίτρινο έως και κοκκινοκαφέ, στα βιβλία βερνικιών για μουσικά όργανα οι αποχρώσεις  ονομάζονται και light yellow,orange,brown κ.λπ. Ο τύπος lemon shellac είναι ο καλύτερος , όπως υποστηρίζουν πολλοί μάστορες των βερνικιών. Η παραπάνω αναλογία γομμαλάκας  αποτελεί και ένα πολύ καλό γυαλιστικό. Υπάρχουν και έτοιμα διαλύματα σε πλαστικά μπιτόνια, με διάφορες αποχρώσεις που μπορεί να φτάσουν έως και το μαύρο. Συνήθως ,για βερνίκια μουσικών οργάνων, εκτός από την γομμαλάκα, προσθέτουμε και άλλες ρητίνες όπως σανδαράκη(Sandarac), elemi,μαστίχα κ.λπ. Μπορούμε να προσθέσουμε και ένα κουταλάκι κόμμι κοπάλ κα ι ένα κουταλάκι αραβικό κόμμι. Το μίγμα γομμαλάκας  σκέτης ή και με άλλες ρητίνες πρέπει να μείνει στο οινόπνευμα τουλάχιστον 12 ώρες. Στο διάλυμα μπορούμε να προσθέσουμε χρωστικές ρητίνες ( dye resins) ή τα διάφορα αποστάγματα τους για να έχουμε ταυτόχρονα και χρώμα. Είναι καλό να γνωρίζουμε το εξής, σχετικά με την καθαρότητα της γομμαλάκας: Η γομμαλάκα διαλύεται όπως είπαμε και πιο πάνω σε καθαρό οινόπνευμα, αλλά δεν διαλύεται καθόλου ή ελάχιστα το πολύ 5-6% σε βενζίνη ή νέφτι. Αν  ωστόσο η γομμαλάκα διαλυθεί,  τότε έχει νοθευθεί με κολοφώνιο. Τα διαλύματα γομμαλάκας πρέπει να τα φυλάμε σε γυάλινα δοχεία ή μπουκάλια  και ποτέ σε μεταλλικά, τα οποία μπορεί να μας λερώσουν το βερνίκι μας με οξειδώσεις

Τα λέμε σύντομα!